شاید دو سال پیش بود. باهاش تو چت روم آشنا شدم. اهل مصر بود و دانشجوی الازهر و عضو اخوان المسلمین... همین که گفت اخوان المسلمین، انگار سر تاول قلبم رو باز کرده باشه جیغم دراومد! بش گفتم : شما چطور داعیه حمایت از فلسطین رو دارید وقتی دولتتون بزرگترین حامی اسرائیل تو منطقه ست؟ گفتم چرا بر علیه دولتتون قیام نمی کنید؟
گفت امکانش نیست. گفت دولت قویه. گفت... گفتم: شاه ایران هم قوی بود. گفتم کل ابرقدرتهای دنیا هم پشت شاه ایران بودند اما ما قیام کردیم. اما ما پیروز شدیم . خدا با ما بود ؛ با شما هم هست!
گفتم شما با سکوت در مقابل سران مزدور کشورتون نه تنها به خودتون بلکه به تمام دنیای اسلام ظلم می کنید.
گفتم: عامل مهم پیروزی انقلاب ایران ، وجود رهبری همچون امام خمینی بود. شما هم باید رهبر داشته باشید...اینجا بود که به فکر فرورفتنش رو حتی از پشت کیلومترها فاصله و میلیونها صفرو یک این دنیای مجازی به راحتی حس می کردم...
حالا مردم مصر قیام کردند...حالا شاید او هم در صف تظاهرکنندگان باشه، اما...
هرچند جهان عرب کم کم پا در مسیر قیام گذاشته و از رخوت چندین ساله جدا میشه، اما...
اما...
اما هنوز هم رهبر اصلی ترین نیاز برای برچیده شدن ظلمه...
جهان در انتظار توست ای بزرگترین رهبر.
